હું જેમ જેમ તારો દીવાનો થતો ગયો-
બસ એમ એમ મારો જમાનો થતો ગયો.
એનો થતો ગયો અને આનો થતો ગયો,
કોને ખબર હું કેમ બધાનો થતો ગયો !
આપી છે તારી પ્રીતે નજરને વિશાળતા,
...તારો થયા પછી હું ઘણાનો થતો ગયો.
વ્યક્તિત્વ ઓગળી ગયું તારા વિચારમાં,
મોટા થવાની સાથ હું નાનો થતો ગયો.
કેવી અસર થઈ છે મને તારા સંગની-
જાણે કે હું જ મારા વિનાનો થતો ગયો ....

chadhta suraj dhire dhire -QAWWALIE

Aaj Jawani paritrane waale kal pachtayega
Aaj Jawani paritrane waale kal pachtayega
Chadhta suraj dhire dhire dhlta hai dhal jaayega!
Dhal jayegaaaaaaaaaa
Dhal jayegaaaaaaaaaa

Tu yahaan Musafir hai Ye saraaye Paani hai
Chaar roz ki mahima Teri jindagani hai
Dhan jamin jarjewar kuch na saath jayega
Khali haat aaya hai Khali haat jayega
Jaaankar bhi anjaana ban raha hai diwane
Apni umar paanipar Tan raha hai Diwane
Kiskadar tu khoya hai iss jaha ke mele me
Tu khuda ko bhula hai Khattke iss Jhamele me
Aajtak ye dekha hai panewala khota hai
Jindagi ko jo samja jindagipe rota hai
Mitnewaali Duniya ka Eeytabar karta hai
Kya samaj ke tu Aakhir isse pyar karta hai
Aapni ab ki fikro me jo bhi hai wo ulzha hai
Jindagi hakikat me kya hai kaun samjha hai

Aaj samajleeeeeee
Aaj samajle kal ye mauka hat na phir aayega
O Gaflat ke nind me sonewale dhoka khayga
Chadhta suraj dhire dhire dhlta hai dhal jaayega!
Dhal jayegaaaaaaaaaa
Dhal jayegaaaaaaaaaa


Maut ne jamane ko ye sama dikha dala
Kaise Kaise rustam ko Khak me mila dala
Yaad rakh sikandar ke honsale to aali the
Jab gaya tha duniya se dono haat Khaali the
Ab na wo haalaku hai aur na uske saathi hai
Chang juwoporas hai aur na uske haati hai
Kal jo tanke chalte the aapni shaanoshaukat par
shamma tak nahi jalti aaj unki turbat par
Adna hoya aala ho sab ko laut jaana hai!
Muflisotawangar ka kabr hi thikana hai

Jaisi karniiiiiiiiiiiiiiiii
Jaisi karni waisi bharni
Aaj kiya kal payega
Sar ko uthake chalnewala
Ekdin thokar khayega
Chadhta suraj dhire dhire dhlta hai dhal jaayega!
Dhal jayegaaaaaaaaaa
Dhal jayegaaaaaaaaaa


Maut sabko aani hai kaun isse chuta hai
Tu faana nahi hoga ye khayal jhuta hai
Saans tut te hi sab rishte tut jayenge
Baap, ma,behen,biwi,bacche chut jayenge
Tere jitne hai bhaai Waqt ka chalan denge
Chhin kar teri daulat do hi gaz kafan denge
Jinko aapna kehta hai kab ye tere saathi hai
Kabr hai teri manzil Aur ye Baarati hai
laake kabr me tujhko martapak dalenge
aapne hato se tere muh pe khak dalenge
Teri sari ulfat ko khaak me mila denge
Tere chahnewale kal tujhe bhula denge
isliye ye kehta hu khub sochle dil me
kyu fasaye baitha hai jaan apni mushkil me
karr gunaho pe tauba aage waqt sambhal jaye
Dum ka kya bharosa hai jaane kab nikal jaye

Mutthi Bandhke aanewaleeeeeeeeeeeeeeeee
Mutthi badhke aanewale haath pasare jayega
Dhandaulat jahgirse tune kya paya kya payega
Chadhta suraj dhire dhire dhlta hai dhal jaayega!
Dhal jayegaaaaaaaaaa
Dhal jayegaaaaaaaaaa

જીવન

જીવન છે ટ્રેનનો ડબ્બો,સાથી મળે રસ્તે રસ્તે,
કોઈ લાંબો સાથ દે,કોઈ છોડી અધવચ્ચે,

જે મળ્યું હતું મને ,તે તકદીર માં હતું મારા ,
જે ના મળ્યું મને ,તેને ભૂલીને જીવતો રહ્યો હું,

જીવનમાં મહોબત છે અને વફાદારી પણ છે ,
નથી તકદીરમાં મારા,આમાંની ક્યાં કોઈ વાત છે,

જીવન છે સુખ દુખનો ઓટલો.સુખ કે દુખ મળે સૌ ને,
ક્યારેક મળે દુખનો તડકો, ક્યારેક સુખ મળે કોઈક ને

કંચન કાયા ઘડેલા ડોલે રે દીવડા

કંચન કાયા ઘડેલા ડોલે રે દીવડા,
તેજુના ભર્યા રે ભંડાર
ટમકંતા મલકંતા સોહે રે સોહામણા,
જાણે વરણાગી વણઝાર!

કાચા રે કોડિયે જાણે કાયા એની મલકે,
છાયા રે ભાળીને ઓલ્યા અન્ધારા સરકે.
અજવાળી અવનીને અજવાળે અમ્બરને,
અજવાળે અન્તર પગથાર.
…કંચન કાયા ઘડેલા.

જમુનાના જળના એ ઝૂલતા ઝૂલણિયા,
તરતા તરંગે કરતા દેવના દરશનિયા.
શીતલ સમીર લહેરે લહેરાતા લાડકડા,
ઝબકંતા હીરલા શા હાર.
…કંચન કાયા ઘડેલા.

કહું છું જવાનીને, પાછી વળી જા …….

કહું છું જવાનીને, પાછી વળી જા
કે ઘડપણનું ઘર મારું આવી ગયું છે
મનને ન ગમતું ઘડપણનું ડહાપણ
પણ તન તારું સગપણ ભુલાવી રહ્યું છે

મનની સ્થિતિ હમેશા આશિક રહી છે
કાલે જ મેં કોઇને માશુક કહી છે
ફરી પાછા મળશું પાગલ થવાને
હમણા તો ડહાપણ ભઇ સતાવી રહ્યું છે

મુહોબ્બત તો મારો હક છે જનમનો
સાકી હતો ને રહ્યો છું સનમનો
ઘડપણને કહું છું કે માફી દઇ દે
મુહોબ્બતથી મુજને ભઇ ફાવી ગયું છે

માનવ ન થઇ શક્યો

માનવ ન થઇ શક્યો તો એ ઇશ્વર બની ગયો.

જે કંઇ બની ગયો, એ બરાબર બની ગયો.

વર્ષો પછી મળ્યાં તો નયન ભીનાં થઇ ગયાં.

સુખનો પ્રસંગ શોકનો અવસર બની ગયો.

જ્યારે કવિતા લખવાનું ઇશ્વરને મન થયું

ત્યારે હું એના કાવ્યના અક્ષર બની ગયો.

રસ્તામાં એટલી બધી ખાધી છે ઠોકરો

મંઝિલ સુધી પહોંચતા પગભર બની ગયો

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યાં.

મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉત્તર બની ગયો.

ઉંચકી રહ્યો ગઝલની ઇમારતના ભારને

એને નમન જે પાયાનો પથ્થર બની ગયો

છે આજ મારા હાથમાં મહેંદી ભરેલ હાથ,

મારો ય હાથ આજ તો સુંદર બની ગયો.

‘આદિલ’ના શેર સાંભળી આશ્ચર્યથી કહ્યું:

ગઇ કાલનો આ છોકરો શાયર બની ગયો.